احتمالاً یکی از اقدامات ضروری قبل از ارائه خدمات دندانپزشکی، استفاده از بی حسی برای موضعی کردن دندان بیمار است. میزان درد و عدم راحتی این بی حسی ممکن است متفاوت باشد، به ویژه در بستر لثه بیمار. بنابراین، بیماران اغلب تجربه‌های مختلفی از دردهای موجود در هر جلسه بی حسی داشته‌اند و گاهی اوقات بر این باورند که دندانپزشک مسئول درد زیاد است. یکی از نوع های بی حسی، بی حسی موضعی است که به طور معمول با تزریق مواد مخدر در منطقه لثه و نزدیکی منطقه جراحی انجام می‌شود و بطور کامل هوشیار هستید. با تشخیص پزشک، احتمالاً بیهوشی عمومی نیز برای شما در نظر گرفته می‌شود. در این حالت، تزریق وریدی در بازوی شما انجام می‌شود و علاوه بر بی حسی موضعی، استفاده از بی حسی عمومی نیز صورت می‌گیرد. در این حالت، ممکن است حافظه‌ای از آنچه اتفاق می‌افتد، نداشته باشید.

مال اکلوژن چیست؟

علاوه بر تزریق داروی بی حسی بیهوشی سدیشن نیز یکی از راه های ایجاد بی حسی است .

در بیهوشی سدیشن برای حفظ آرامش بیمار از داروهای دیگری در طول درمان نیز میتوان استفاده کرد . در این روش بیمار تقریبا هشیار و بیدار است . بیهوشی سدیشن با توجه به دوز داروی استفاده شده می تواند خفیف تا متوسط باشد .

در بیهوشی خفیف به بیمار قرصی از خانواده والیوم ها تقریبا یک ساعت قبل از آغاز درمان داده می شود .

علت فاصله افتادن بین دندانها و راه‌های درمان آن چیست؟

اگرچه این دارو کمی احساس گیجی به دنبال دارد اما بیمار همچنان بیدار است .

گاهی بنا به تشخیص پزشک دوزهای بالاتری از دارو جهت بیهوشی متوسط به بیمار داده می شود که پس از استفاده از انها بیمار به خواب می رود اما میزان این خواب آلودگی به حدی است که فرد با تکان دادن بیدار خواهد شد .

از جمله مزایای بیهوشی سدیشن کاهش ترس در طول ارائه خدمات دندانپزشکی است

و مورد آخر بیهوشی عمومی است که به وسیله استنشاق ماده بیهوشی از طریق بینی و همچنین داروی وریدی صورت می گیرد و شما آگاهی و هشیاری نخواهید داشت و هیچ دردی را حس نمی کنید . در این زمان علائم حیاتی شما مانند تنفس ، دما و فشار خون زیر نظر قرار می گیرد .

پس از پایان جراحی نیز برای تحمل درد ناشی از جراحی از بی حسی موضعی استفاده می شود .

انتخاب هر یک از این روش ها به تشخیص دندانپزشک است و به دلایل بسیار مشخص انتخاب یک دندانپزشک موثق و با تجربه از عوامل تاثیر گذار بر طی روند درمانی موثر و با کمترین ناراحتی و درد است.

تزریق بی حسی دندان به چه صورت است ؟

به اصطلاح ما در هر بی حسی دو شات داریم

  • وارد کردن سوزن در قسمت معین که معمولا درد و سوزش بسیار خفیفی دارد و چند ثانیه کوتاه به طول می انجامد
  • هدایت کردن سوزن به جایی که باید بی حسی در آن اتفاق بیفتد که معمولا با فشار دست پزشک و هل دادن سوزن اتفاق می افتد و میتواند منجر به احساس درد و ناراحتی در بیمار شود.

 

برای انجام بی حسی بیمار باید در چه وضعیتی باشد و به چه دلیل؟

پس از آنکه دندانپزشک آماده تزریق داروی بی حسی گردید باید بیمار به شکلی بر روی صندلی قرار بگیرد که سر و قلب او موازی زمین و پاها کمی بالاتر باشند البته این موقعیت ممکن است بنا به تشخیص پزشک و شرایط بیمار تغییر کند

چنانچه فرد از انجام بی حسی اضطراب داشته باشد این امر موجب می گردد جریان خون بیشتری به سمت بافت هدایت شود و به دلیل آنکه بیمار در وضعیتی قراردادرد که هیچ فعالیت عضلانی ای اتفاق نمی افتد حجم بالایی از خون در بافت دهان باقی می ماند و ای امر که در واقع کاهش پمپاژ خون به سمت مغز و کاهش بازگشت خون به قلب را به همراه دارد میتواند نشانه های سکته مثل ضربان قلب ، سرگیجه و احساس سبکی سر را به وجود آورد. بنابراین در نظر گرفتن کلیه شرایط بیمار از اهمیت زیادی برخوردار است .

یکی از مواردی که در حسن درمان توسط دندانپزشک کنترل می شود سطح هوشیاری فرد است و دندانپزشک به این منظور در حین انجام بی حسی با بیمار ارتباط کلامی برقرار می کند و سعی می کند با حرف زدن حواس بیمار مضطرب را از توجه به تزریق دور کند و برای حفظ آرامش او توضیح می دهد که این بی حسی مساله خیلی مهمی نیست و زود تمام می شود

زمان مناسب تزریق داروی بی حسی دندان :

زمانی که دندانپزشک سوزن تزریق داروی بی حسی را وارد بافت مورد نظر می کند ابتدا چند قطره از آن را تزریق می نماید و پس از چند ثانیه مکث سوزن را به محل مشخص که معمولا با کمک حس لامسه آن را پیدا می کند وارد کرده و و با تکیه بر تجربه زیادی که کسب کرده تزریق را کامل میکند. بسته به بافت محل تزریق در هر بیمار میزان ورود سوزن به آن متفاوت است .

روند تزریق دارو باید به آهستگی انجام شود زیرا تزریق سریع ممکن است علاو ه بر آسیب به بافت موجب واکنش منفی نسبت به داروی بی حسی شود .

دلایل بی حس نشدن دندان ها چیست؟

دلایل متعددی می تواندد بی حسی شدن دندان ها را با ختلال مواجه سازند اما خبر خوب این است که تقریبا همه این موارد را می توان برطرف نمود .

امروزه میتوان با اطمینان بالایی گفت که دندانپزشکی همراه با درد معنایی ندارد و تمامی دندان ها به طریقی بی حس خواهند شد .

اما خب این امر غیر قابل انکار است که در بعضی بیماران بی حسی دیرتر و مشکل تر روی می دهد .

اندودنتیست ها یا متخصصان درمان ریشه بهترین تجربه را برای رفع ای موارد دشوار دارند.

و اما چه عواملی باعث کاهش قدرت بی حسی می شود :

  • ترس و اضطراب : از مهمترین و اثرگذارترین عواملی که مانع بی حسی می شوند ترس و استرس است ، اگر شما به عنوان یک بیمار به ترس و استرس خود واقف هستید با روش های کنترل و مدیریت این استرس می توانید بسیاری از مشکلات ناشی از عدم بی حسی سریع را برطرف کنید .برای درمان استرس و کنترل آن بهترین راه مراجعه به روان درمانگر و یا استفاده از دارو است . اهمیت رفع این استرس بسیار بالا است زیرا عاملی است که تاثیری دو جانبه دارد از طرفی استرس در روند بی حسی فرد اختلال ایجاد میکند و از سوی دیگر به دلیل عدم بی حسی و تحمل درد بیشتر اضطراب بیمار افزایش می یابد . بنا براین هر چه زودتر آ نرا از بین ببرید رضایت مندی بیشتری خواهید داشت .
  • بیمارانی که تجربه حمله پانیک داشته اند : برای این بیماران بی حسی تداعی کننده حملات پانیک آنها خواهد بود بنابر این با تمهیدات دارویی قبل از شروع درمان می توان بی حسی موفق تری را فراهم ساخت
  • ترس از خفگی به دنبال بی حسی : بعضی از افراد نگران بسته شدن مجرای گلویشان در اثر بی حسی هستند باید به این دست از بیماران اطمینان داد که بی حسی های دهانی کوچکترین مشکلی برای تنفس ایجاد نخواهند کرد .
  • بیماران مبتلا به اعتیاد: اگر چه که این مورد اساسا در امر بی حسی اختلال ایجاد میکند اما به هر حال یک دندانپزشک میتواند روش مناسبی برای این دست بیماران نیز جایگزین کند.

از مواردی که می تواند کمک شایان توجهی به انجام فرآیند بی حسی داشته باشد ، خواب کافی در شب قبل از روز مراجعه می باشد . وقت دندانپزشکی خود را در روزهایی که پر تنش هستند و یا خسته اید تنظیم نکنید . حتما در خصوص مشکلات بی حس نشدن خود با دندانپزشک گفتگو کرده و سپس به روش انتخابی ایشان اعتماد کرده و با خیال آسوده آن را انجام دهید .

دکتر وحید عارفی جراح و متخصص بیماری‌های لثه با سابقه 20 سال در رشته ایمپلنت، فوق تخصص لیزر و جراحی‌های لیزری در دندان‌پزشکی، عضو AAP آمریکا است. دوره دکترای دندان‌پزشکی عمومی در سال‌های 1993-1987 و تخصص در رشته پریودنتولوژی را از سال 1993-1996 گذرانده است و به مدت 2 سال هم در بخش تخصصی بیماری‌های لثه دانشکده دندان‌پزشکی دانشگاه تهران مشغول بوده است. وی از اعضای اولیه آکادمی پریودنتولوژی ایران در 15 سال گذشته و همچنین از اعضای آکادمی پریودنتولوژی آمریکا است. پس از پیشرفت روش‌های لیزری در دندان‌پزشکی عمومی و جراحی‌های لثه و دیگر مداواهای دهان، فک و صورت بوسیله لیزرتراپی، دوره فلوشیپ لیزر را در آلمان گذرانده است. دوره اولیه جراحی‌های ایمپلنت را نزد پرفسور برانمارک و هرتل در سال 1372 (1993 میلادی) فراگرفته و بدنبال آن مدارک متعددی در ارتباط با ایمپلنت و جراحی‌های پیشرفته استخوانی در داخل و خارج از کشور اخذ نموده است.